Κινούμαι μέσα στα θεραπευτικά μονοπάτια τα τελευταία 20 χρόνια, τόσο ως θεραπεύτρια αλλά και ως θεραπευόμενη. Πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που βοηθάει τους ανθρώπους στα πονεμένα κορμιά τους και τις τραυματισμένες ψυχές τους.
Άνοιξα απειρες πόρτες όταν ένιωσα την ψυχή μου να σκορπίζεται σε κομμάτια και το σώμα μου να καταρρέει. Άλλες φορές βρήκα ανακούφιση, άλλες θύμωσα, ή τρόμαξα. Κάπως έτσι, αυτό που ένιωθα να με βοηθάει, ήθελα να το μάθω καλύτερα και να πάρω όσο περισσότερη γνώση γίνεται. Σε δεύτερο χρόνο κατάλαβα ότι είχα την επιθυμία να χρησιμοποιώ αυτή την γνώση για να βοηθάω ανθρώπους. Από τα πρώτα μου βήματα στον χώρο γνώριζα ότι αυτό είναι το μονοπάτι μου.
Ο τρόπος που δουλεύω δεν είναι ιατροκεντρικός. Το πρώτο σημαντικότερο κομμάτι στη δουλειά μας είναι η σχέση που θα δημιουργηθεί με τον θεραπευόμενο. Είναι απαραίτητο να υπάρχει, αυτό που ορίζουμε, ένα είδος χημείας. Τα πρώτα 2-3 ραντεβού είναι ραντεβού γνωριμίας. Χρειάζεται να με γνωρίσει ο πελάτης και να δούμε αν εγώ μπορώ να βοηθήσω στο αίτημα του. Κάθε θεραπευτής έχει τον τρόπο του. Πέρα από την γνώση, στη δουλειά μας, ένα σημαντικό εργαλείο είναι ο εαυτός μας.
Πιστεύω ότι, αν ο θεραπευτής δεν έχει κάνει θεραπεία ώστε να γνωρίσει ο ίδιος τον εαυτό του, καθώς και τα φωτεινά και σκοτεινά του κομμάτια, είναι πιθανόν να συμβαίνουν πράγματα στη θεραπευτική διαδικασία που να μην τα αντιλαμβάνεται. Έτσι μπορεί να καταλήξει στο σημείο να χάσει τον άνθρωπο που έχει απέναντι.
Δεν είναι λίγες οι φορές που άνθρωποι έχουν κακοποιηθεί και επανατραυματιστεί στην διάρκεια της θεραπείας τους. Σίγουρα δεν είμαστε όλοι κατάλληλοι για όλους. Χρειάζεται σε αυτό το στάδιο ο θεραπευόμενος να πάρει την ευθύνη και να αναζητήσει τον κατάλληλο θεραπευτή για τον ίδιο.
Έχω προσωπική εμπειρία με θεραπεύτρια, κάτοχο πολλών τίτλων και περγαμηνών, που έγινε πολύ κακοποιητική στην θεραπευτική μου διαδικασία. Μαθαίνοντας να αμφισβητώ τις αυθεντίες, όπως έλεγε ένας καθηγητής μου, ευτυχώς κατάλαβα ότι αυτό που γινόταν κάθε άλλο παρά θεραπευτικό ήταν για εμένα. Οπότε το σταμάτησα.
Στην πορεία βρήκα υπέροχους ανθρώπους με σεβασμό στον άνθρωπο, γνώση και αγάπη για αυτό που κάνουν. Μου κράτησαν με πολύ φροντιστικό και θεραπευτικό τρόπο το χέρι, καθώς περπατούσα στα πονεμένα μονοπάτια της ζωής μου.
Η επιθυμία να γνωρίσω των άνθρωπο ολιστικά, γιατί είμαστε πολυδιάστατοι, με έκανε να ανοίξω πολλές πόρτες σε διάφορες τεχνικές που δουλεύουν με το σώμα και την ενέργεια. Περπάτησα για χρόνια σε μονοπάτια εναλλακτικών θεραπειών. Είδα αρκετές ναρκισσιστικές προσωπικότητες να υπόσχονται διάφορα και ανθρώπους να τρέχουν στον γκουρού, ο οποίος με τις τεχνικές του και την καθοδήγηση του θα άλλαζε μαγικά τη ζωή τους. Ξαφνικά θα έρεε το χρήμα, θα έβρισκαν την αδελφή ψυχή τους, θα θεράπευαν το όποιο θέμα υγείας.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν κατά βάση τραυματικό ιστορικό.
Αρκεί μόνο να σκεφτούμε ότι και η γέννα με τον τρόπο που γίνεται είναι πολύ τραυματική. Το μωρό μέσα στην κοιλιά είναι σε ένα ζεστό, σκοτεινό περιβάλλον όπου νιώθει προστατευμένο. Ξαφνικά, βρίσκεται σ ένα περιβάλλον με έντονο φωτισμό, το παίρνουν από την μητέρα του, του βάζουν σωληνάκια και το τρέχουν από εδώ και από εκεί. Το αποτέλεσμα είναι να νιώσει έντονο στρες. Αυτό το στρες αποθηκεύεται στο σώμα μας και μας συνοδεύει καθόλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Από εκεί και πέρα ανάλογα με το περιβάλλον που θα ζήσει και θα μεγαλώσει αυτό το μωρό θα αναπτύξει και την αντίστοιχη σχέση με τα συναισθήματά του. Αν δεν πάρει τη φροντίδα που χρειάζεται ως μωρό και μεγαλώνοντας ως παιδί, αρχίζει να αποσυνδέεται από το σώμα και τα συναισθήματα του. Παγώνει τις αισθήσεις του.
Έχω ακούσει ανθρώπους που δέχονταν σωματική βία να λένε “Δεν ένιωθα τον πόνο”. Αυτό είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης, τα γνωστά ένστικτα 3f (fight, fly, freeze), δηλαδή μάχη, φυγή ή πάγωμα.
Θεραπεία είναι η σύνδεση με τον εαυτό μας όχι διατήρηση – ενίσχυση της αποσυνδεσης.
Πολλές φορές χρησιμοποιείται ο διαλογισμός, μιας και είναι και πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια ως μέσο που ενισχύει την αποσύνδεση, κάτι όμως το οποίο τελικά δεν είναι θεραπευτικό. Αντί ο άνθρωπος να συνδεθεί με την ιστορία του και δουλέψει με τα τραύματά του χρησιμοποιεί διαλογιστικές τεχνικές, ώστε να μην βιώνει τον πόνο και τα συναισθήματα που τον ζορίζουν.
Με αυτές τις τεχνικές όμως δεν είμαστε παρόντες στη ζωή μας γενικά. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους πάντα κάτι φταίει έξω από αυτούς και αναζητούν τη λύση πάλι έξω από αυτούς. Φυσικά εκτιμώ τα πολύτιμα θεραπευτικά αποτελέσματα του διαλογισμού που μπορούμε να βιώσουμε, όταν γίνεται με τον κατάλληλο τρόπο.
Η θεραπεία είναι μια διαδικασία όπου ο άνθρωπος με τη στήριξη του θεραπευτή θα μπει στα πιο σκοτεινά σημεία της ζωής του και θα εκφράσει τα συναισθήματα που κράτησε μέσα του όπως φόβο/τρόμο, θυμό, εγκατάλειψη, προδοσία, ντροπή, αδιαφορία, παραμέληση.
Έχω βιώσει μαγικές στιγμές με πελάτες τη στιγμή που κάνουν μια σύνδεση, μια συνειδητοποίηση. Τα κομμάτια του παζλ συμπληρώνονται και έχουν μπροστά τους ολόκληρη την εικόνα. Υπάρχουν θεραπευτικές τεχνικές που βοηθάνε την επεξεργασία τραύματος, αρκεί όπως είπαμε γίνει ένα καλό πάντρεμα θεραπευτή θεραπευόμενου. Έτσι, ο άνθρωπος βιώνει πραγματική ανακούφιση και μπορεί να συνεχίσει τη ζωή του από μια τελείως διαφορετική θέση.
Κατά βάση τα περισσότερα θέματα αφορούν τη παιδική μας ηλικία. Εκτός βέβαια αν βιώσουμε στην ζωή μας ένα τραυματικό γεγονός όπως π.χ. ένα ατύχημα, ή έναν ξαφνικό θάνατο αγαπημένου μας προσώπου.
Θεραπευτικό Ταξίδι και Διάρκεια Χρόνου
Ο λόγος που μία θεραπευτική διαδικασία πολλές φορές παίρνει χρόνο είναι γιατί, ενώ μέσα από το ταξίδι της αυτογνωσίας ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τα μοτίβα που είναι δυσλειτουργικά για τη ζωή του, η τάση στην αρχή θα είναι να επαναλάβει αυτό που κάνει χρόνια. Όσο δυσλειτουργικό και αν είναι αυτό έχει την ασφάλεια του γνωριμου.
Σιγά σιγά πειραματίζεται και μαθαίνει καινούριους τρόπους. Θα μπορούσαμε αυτό να το παρομοιάσουμε με τη διαδικασία του φαγητού. Τρώμε την κάθε τροφή, αλλά χρειάζεται πρώτα να μασήσουμε καλά, να καταπιούμε, να γίνουν οι κατάλληλες διαδικασίες στο στομάχι, ώστε από εκεί να περάσει στο λεπτό έντερο για να γίνει η απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών και τέλος να οδηγηθεί στο παχύ έντερο ό,τι χρειάζεται να αποβληθεί.
Χρειάζεται λοιπόν να δώσουμε χρόνο, χώρο και να δημιουργήσουμε τη σύνδεση με το σώμα μας, ώστε όλα εκείνα τα πληγωμένα κομμάτια της ύπαρξής μας να φροντισθούν και να θεραπευθούν. Άλλωστε, αυτός είναι και ο τρόπος που αυτό το θεραπευτικό ταξίδι γίνεται πολύτιμο και μαγικό.
Φανή Αρπατζόγλου – Threads of Life
