Η ανάπτυξη του παιδιού σύμφωνα με τον Ντόναλντ Βίννικοτ

Ο Ντόναλτ Βίννικοτ γεννήθηκε στο Πλίμουθ της Αγγλίας το 1896 και πέθανε στο Λονδίνο το 1971. Σπούδασε Ψυχιατρική, αλλά από πολύ νωρίς στράφηκε στην ψυχανάλυση. Όλες οι εργασίες του στηρίχθηκαν σε αυτή την διπλή εμπειρία, και τις γνώσεις που απέκτησε σαν ψυχίατρος και σαν ψυχαναλυτής. Μαθητής της Μελανί Κλάιν, αφού πέρασε αρκετά χρόνια ανάλυσης μαζί…

Το σύνδρομο του βραστού βατράχου

Το σύνδρομο του βραστού βατράχου αναφέρεται σε έναν βάτραχο ο οποίος ξόδεψε όλη την ενέργειά του προσπαθώντας να προσαρμοστεί σε συνθήκες. Όταν όμως έφτασε η κρίσιμη στιγμή, δεν του είχε μείνει τίποτα για να σώσει τον εαυτό του. Το σύνδρομο του βραστού βατράχου αναφέρεται στη συναισθηματική κόπωση. Αυτό το είδος εξάντλησης εμφανίζεται όταν βρίσκετε τον…

Μερικές φορές αναλογίζομαι την ποιότητα της ζωής μας.
Πόσο ευχαριστημένοι είμαστε από όσα έχουμε ζήσει;
Αν κάποιος μας έλεγε σήμερα ότι είναι η τελευταία μας μέρα πόσο γεμάτη θα την βαθμολογούσαμε με μια κλίμακα από το 0 έως το 10; (όπου 0 σημαίνει εντελώς άδεια και 10 σημαίνει πολύ γεμάτη).

Πρόσφατα ένας εβδομηνταπεντάρης, σε μια φιλοσοφικού τύπου συζήτηση που είχαμε για τη ζωή, μου αποκρίθηκε με σοφία και γνώση ότι «η ζωή είναι πάρα πολύ μικρή γι’ αυτό αξίζει να ζεις την κάθε στιγμή». Η τετριμμένη ατάκα του παππού στάθηκε αφορμή για περισυλλογή και εκείνη τη στιγμή θυμήθηκα το τελευταίο βιβλίο του ο Iρβιν Γιάλομ…

Όλοι οι γονείς είναι πού και πού ανεπαρκείς.
Κανένας γονέας δεν μπορεί να είναι συνέχεια σε καλή συναισθηματική διάθεση.

Είναι εντελώς φυσικό για τους γονείς να φωνάζουν στα παιδιά τους μια στις τόσες. Όλοι οι γονείς γίνονται μερικές φορές υπερβολικά καθοδηγητικοί. Και οι περισσότεροι γονείς τις έχουν «βρέξει» στα παιδιά τους, ακόμη και αν αυτό έχει συμβεί σπανίως. Μπορούν όμως αυτές οι υποτροπές να τους χαρακτηρίσουν ως βάναυσους και ακατάλληλους γονείς; Φυσικά και όχι.…

Οικογενειακά τραπέζια

Τρώμε μαζί. Σε ιεραρχικά, ορθογώνια ή πιο δημοκρατικά, στρογγυλά τραπέζια. Στη καταναγκαστική ή αυθόρμητη ευτυχία μιας γιορτής, ή με το υγιεινό και ίσως βαρετό σπανακόρυζο μιας οποιασδήποτε Τετάρτης. Τρώμε μαζί, μασώντας και χωνεύοντας δεκαετίες μετεμφυλιακών καυγάδων, κληρονομικών αδικιών, αδελφικών ανταγωνισμών, μισοξεχασμένων μυστικών. Τρώμε μαζί στη χαρά και το θάνατο. Τρώμε μαζί, ακόμη και όταν τρώμε…